Jaskra

Czym jest jaskra?

Jaskra jest stanem potencjalnie zagrażającym ślepotą. W swojej istocie jest chorobą, która prowadzi do charakterystycznych uszkodzeń nerwu wzrokowego, których rezultatem mogą być postępujące ubytki w polu widzenia. Najważniejszym czynnikiem ryzyka jest podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe, wtórne do zmniejszonego odpływu ciecze wodnistej przez kąt przesączania. 

Może być wrodzona i nabyta. Może być też pierwotna lub wtórna, zależnie od obecności lub braku współistniejących czynników wpływających na ciśnienie wewnątrzgałkowe.

Czynniki ryzyka rozwoju

• starszy wiek
• rasa (u rasy czarnej występuje częściej niż u osób rasy białej)
• wywiad rodzinny i dziedziczenie
• cukrzyca
• obniżone ciśnienie perfuzyjne
• krótkowzroczność
• choroby siatkówki, takie jak: zakrzep żyły środkowej siatkówki, zwyrodnienie barwnikowe siatkówki, przedarciowe odwarstwienie siatkówki

Badania

Masowe badania przesiewowe populacji ograniczone tylko do tonometrii są niewystarczające, ponieważ choroba ta może wystąpić także przy prawidłowym ciśnieniu wewnątrzgałkowym.

Głównym celem leczenia jest zapobieganie czynnościowemu uszkodzeniu widzenia w ciągu całego życia pacjenta przez spowolnienie tempa utraty komórek zwojowych.

Do rozpoznania choroby i monitorowania progresji zmian niezbędne jest wykonywanie systematycznych badań:

• Ostrość wzroku i stan refrakcji
• Badanie w lampie szczelinowej
• Pomiar ciśnienia tonometrem aplanacyjnym z uwzględnieniem grubości rogówki (pachymetria)
• Gonioskopia (ocena kąta przesączania)
• Badanie dna oka
• Perymetria (badanie pola widzenia)
• OCT (optyczna koherentna tomografia komputerowa) – badanie oceniające ilość włókien nerwowych n.II i komórek zwojowych siatkówki.

Leczenie jaskry polega przede wszystkim na miejscowym stosowaniu kropli obniżających ciśnienie wewnątrzgałkowe. Można stosować także leczenie laserowe lub chirurgiczne, w zależności od postaci choroby i stopnia jej zaawansowania.